واکسنی که با هدف قرار دادن نوع خاصی از سلولهای پیر ایمنی، اختلالات متابولیک را در موش های چاق کاهش می دهد

30 ژوئن 2020 - پیری با روند چند گانه ای که دارد از بسیاری جهات بر بدن ما تأثیر می گذارد. حال، محققان دانشگاه اوزاکا واکسن جدیدی را تولید کرده اند که سلولهای T پیر را در بافتهای چربی از بین می برد و تحمل گلوكز و مقاومت به انسولین(اختلالات متابولیکی مرتبط با دیابت) را در موشهای چاق واكسینه شده، بدون عوارض جانبی شدید، بهبود می بخشد. این یافته ها می تواند به توسعه یک ابزار درمانی جدید کمک کند.

سلولهای پیر، با ایجاد یک محیط التهابی به سلولهای جوان اطراف خود آسیب می رسانند. یک نوع خاص از سلولهای ایمنی بدن به نام سلولهای T ، می توانند در بافت های چربی افراد چاق در هنگام پیری تجمع یافته و باعث التهاب مزمن، اختلالات متابولیکی و بیماری های قلبی شود. برای کاهش تأثیرات منفی این سلولهای پیر سرکش در بدن، هدف قرار دادن و از بین بردن آنها یا "سنوتراپی" ابداع شد. با این حال، از آنجایی که این روش در از بین بردن انواع مختلف سلولهای پیر تفاوتی قائل نمی شود، هنوز مشخص نیست که آیا هدف قرار دادن سلول های پیر T بطور خاص می تواند اثرات سوء آنها بر فیزیولوژی اندام را بهبود بخشد یا خیر؟

دکتر Hironori Nakagami ، نویسنده ی مسئول این مقاله می گوید: این ایده که از بین بردن سلول های پیر باعث رفع اختلالات در عملکرد اعضای بدن در دوران پیری می شود، کاملاً جدید است. از آنجایی که سلولهای T پیر می توانند ضعفهای متابولیکی شبیه به دیابت را تسهیل کنند، ما می خواهیم با استفاده از روشهای جدید، تعداد سلولهای T پیر را کاهش داده و سپس اثرات منفی آنها بر متابولیسم گلوکز را معکوس کنیم.

محققان برای دستیابی به هدف خود، واکسن جدیدی را طراحی کردند که پروتئین سطحی CD153 را که بر روی سلولهای T پیر موجود در بافتهای چربی قرار دارد، هدف قرار دهد تا از این طریق اطمینان حاصل گردد که سلولهای T نرمال تحت تأثیر قرار نمی گیرند. محققان برای آزمایش اثرات واکسن خود، موشها را با رژیم غذایی پرچرب تغذیه کردند تا چاق شده و در نهایت دچار تغییرات متابولیکی مشاهده شده در دیابت شوند، که شامل مقاومت به انسولین و اختلال در متابولیسم گلوکز است که هر دو سبب آسیب به چشم ها ، کلیه ها ، اعصاب و قلب می شوند. هنگامی که این موش ها را علیه CD153 واکسینه کردند، محققان شاهد کاهش شدید سلول های T پیر در بافت چربی موش ها بودند که نشان دهنده موفقیت رویکرد آنها بود.

اما آیا این امر باعث بهبود متابولیسم گلوکز در موش های چاق می شود؟ برای بررسی این موضوع ، محققان به آزمایشی روی آوردند که در تشخیص بالینی بیماران دیابتی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد: آنها یک آزمایش تحمل گلوکز خوراکی را در موش ها انجام دادند، که در آن میزان قند خون تا 2 ساعت بعد از دادن مقدار مشخصی محلول گلوکز به حیوانات، اندازه گیری شد. واکسیناسیون علیه CD153 قادر به ترمیم تحمل گلوکز در موش های چاق بود. با این وجود، موش های چاق غیر واکسینه، در متابولیسم گلوکز پس از آزمایش تحمل گلوکز خوراکی، همچنان مشکل داشتند و رسیدن سطح قند خون آنها به سطح قند خون مشابه حیوانات واکسینه شده، مدت زمان بسیار طولانی تری زمان برد. محققان همچنین میزان مقاومت به انسولین را که سنگ بنای تغییرات متابولیکی مشاهده شده در چاقی و دیابت است، اندازه گیری کردند. مقاومت به انسولین در موشهای واکسینه شده نسبت به حیوانات واکسینه نشده، بهبود چشمگیری نشان داد و این نشان می دهد هورمونی که بدن برای کاهش سطح قند خون تولید می کند به درستی عمل می کند.

ناکاگامی می گوید: این نتایج حیرت انگیز نشان داد که چگونه کاهش سلولهای T پیر در بافتهای چربی باعث بهبود متابولیسم گلوکز در موشهای چاق می شود. یافته های ما بینش جدیدی در مورد از بین بردن سلول های پیر خاص با استفاده از واکسن های خاص ارائه می دهد و می تواند به عنوان یک ابزار جدید درمانی برای کنترل متابولیسم گلوکز در افراد چاق استفاده شود.

منبع:

Nature Communications, 2020; 11 (1) DOI: 10.1038/s41467-020-16347-w

www.sciencedaily.com/releases/2020/06/200630103601.htm